ΤΗΑΝΙΝ

​

Είδος σκεύους για μαγείρεμα κυρίως στην εστία, ήταν το τηάνιν (τηγάνι). Σκεύη του συγκεκριμένου τύπου ήταν κατασκευασμένα τόσο από μέταλλο, κυρίως χαλκό, όσο και από πηλό. Κοινά χαρακτηριστικά όλων των παραλλαγών αποτελούσαν η οριζόντια ανάπτυξη και τα χαμηλά τοιχώματα.

​

Τα χάλκινα τηάνια ήταν είτε με νούρον, δηλαδή με μια μακριά λαβή, ή με φκιά, δηλαδή δύο μικρά, αντικριστά χερούλια. Το τηάνιν με νούρον είχε ευρύτατη χρήση ως μαγειρικό σκεύος, εφόσον σε αυτό τηγανίζονταν τα πιο διαδεδομένα, καθημερινά φαγητά, όπως αυγά, διάφορα χόρτα με αυγά, χαλούμι, λουκάνικα και παστά κρέατα, πατάτες και άλλα. Επίσης, στο σκεύος αυτό μαγειρεύονταν ελαφρά διάφορα τρόφιμα που ψήνονταν μετά στην κατσαρόλα, ή ετοιμαζόταν η τη(γ)άνιση του κρεμμυδιού για το πιλάφι. Στο τηάνιν με δύο φκιά συνήθως μαγειρεύονταν διάφορα φαγητά σε μικρές ποσότητες και ψήνονταν στο φούρνο διάφορα ψητά, καθώς επίσης τσιπόπιττες, μιλλόπιττες και τιτσιρόπιττες.

​

Τα πήλινα τηγάνια ονομάζονταν τηανίστρες και προορίζονταν για μαγείρεμα με λίγο λάδι. Ήταν κυκλικά και αβαθή, με χαμηλά τοιχώματα, και διέθεταν μια τοξωτή λαβή στο χείλος. Κατασκευάζονταν στα κέντρα αγγειοπλαστικής του κόκκινου πηλού (Κόρνος, Φοινί, Άγιος Δημήτριος και Καμινάρια).