ΚΟΥΖΑ ΚΑΙ ΒΑΤΤΑ

 

Η προμήθεια του νοικοκυριού με νερό ήταν μια από τις βασικές φροντίδες και έγνοιες του γυναικείου πληθυσμού κάθε σπιτιού. Για τη μεταφορά του νερού από τη δημόσια βρύση του χωριού στο σπίτι, καθώς και για την αποθήκευση του νερού για τις καθημερινές ανάγκες του μαειρκού χρησιμοποιούσαν τις πήλινες βάττες ή κούζες (κανάτες). Οι μεγάλου μεγέθους κούζες είχαν ευρύ, σφαιρικό σώμα, αποστρογγυλεμένη βάση, κυλινδρικό λαιμό και δύο κάθετες λαβές.

​

Συχνά, τα αγγεία αποθήκευσης νερού τοποθετούνταν σε κόγχες στους τοίχους της κατοικίας. Ψηλή, ξύλινη βάση για τις κανάτες του σπιτιού ήταν και ο κορυποστάτης ή κουζοστάτης.

​

Για σκοπούς προστασίας, τα σκεύη αποθήκευσης του νερού συνήθως έκλειναν με κλαδί θρουμπιού (άγριου θάμνου), καθαρή μαντηλιά ή άλλο κάλυμμα. Η πορώδης επιφάνεια των πήλινων αγγείων διατηρούσε το νερό δροσερό.

​

Κουζούδες και μικρές βάττες χρησιμοποιούνταν ως επιτραπέζια σκεύη. Παράλληλα, σε μικρές κούζες αποθήκευαν το μέλι που έπαιρναν από τα μελίσσια, το τερατσόμελο από τα χαρούπια, καθώς και το έψημα (πετιμέζι) από τα σταφύλια.